آتش دل

آن چه بیش از پی­ ریزی تمدن ها ضروری است، پایداری و پیش­گیری از فروپاشی آنهاست. آیین رهایی بخش اسلام با توجه به این واقعیت از آغاز پیروانش را با عوامل نابودی تمدن­های پیشین آشنا ساخته و طرحی نوین برای جلوگیری از این سرنوشت شوم ارائه داده است.
امام علی(ع) در بخشی از سخنان حکیمانه خویش، با استناد به قرآن کریم، بی تفاوتی آگاهان و ترک امر به معروف و نهی از منکر را، دلیل اصلی انحطاط دولت­های گذشته معرفی می­کند و برای جلوگیری از سقوط جامعه اسلامی، مردم را به انجام این وظیفه که رمز پایندگی تمدن اسلام است فرا می­خواند و می­فرماید: به درستی کسانی که پیش از شما هلاک شدند، گناهان را انجام دادند و دانشمندان و نیکان آن ها را از آن باز نداشتند و نهی از منکر نکردند.(وسائل الشیعه،ج11،ص395)
بر این اساس، بنیاد تمدن اسلامی بر دوش همه انسان­های مؤمن قرار دارد و مردم همه در حفظ ارزش های الهی مسئولند.
مبارزه با فساد وانحراف و سپس دعوت و راهنمایی به کارهای نیک، ضرورتی انکار ناپذیر است و برخلاف گمان افراد ناآگاه، دخال در زندگی دیگران نیست و با آزادی شخصی آن ها منافاتی ندارد، زیرا آزادی حقیقی، از دیگران سلب آزادی نمی­کند و منافع دیگران را به خطر نمی­اندازد. بر این اساس، کسی هم که به امر به معروف و نهی از منکر می­پردازد، از حقوق خود و جامعه که با افراط و انحراف مفسدان به خطر می­افتد، دفاع می­کند در واقع، امری پسندیده و عقلانی است.(زندگی در سایه سار فرهنگ پویا، سید حسین اسحاقی، ص142)