عید بقر چه روزی است؟
16 آذر 1395 توسط عابدي
نیز بدون مستند و دلیل معتبر است. زیرا طبق منابع تاریخی فریقین (شیعی و سنی) عمر بن خطاب در روز بیست و سوم ذی الحجه ترور شد. پس از سه روز درگذشت، بنابر این او در اواخر ذی الحجه درگذشته است. این که او در 9 ربیع الاول به قتل رسیده فاقد دلیل معتبر است.(1)
بسیاری از بزرگان شیعه براین اتفاق نظر دارند که تاریخ قتل خلیفه دوم 26 یا 29 ذی الحجة سال 23 هـ .ق است.
شیخ مفید در کتاب « مسار الشیعه » آورده است:
در روز بیست و ششم ذی الحجة سال 23 هجری عمر بن خطاب مجروح گردید و در بیست و نهم ماه درگذشت.(2)
هم چنین شیخ ابراهیم بن علی کفعمی در کتابی معروف به مصباح آورده است:
باید دانست که قتل خلیفه دوم در 26 ذی الحجة سال 23 هـ .ق واقع شده است . این مطلبی است که صاحبان کتاب های »، « « طبقات »، « مسار الشیعه »، و ….بر آن تصریح نموده اند، بلکه اجماع شیعه و اهل تسنن نیز بر این است.(3)
اما در شرایط فعلی شادمانی کردن و گرفتن جلسان شادی برای قتل عمر ،صحیح نیست:
نه تنها در شرایط کنونی، بلکه در دوران ائمه معصومین نیز چنین مواردی که در سالروز قتل عمر برنامه و جلسه شادمانی برپا کنند، گزارش نشده است. شیعیان نیز چنین برنامه‌ای نداشته‌اند. چنانچه برخی از شیعیان و نزدیکان ائمه به ناسزاگویی به خلفا می‌پرداختند، اهل بیت با آنان برخورد می‌نمودند.
بر گزاری این مراسم امروزه از طرف عده ای بعضا همراه با کارهای زشت همراه است که مطمئناً بر خلاف دین اسلام و توصیه ائمه اهل بیت (ع) است.
در شرایط فعلی که اسلام بیش از همه زمان‌ها نیاز به اتحاد و انسجام مسلمانان دارد ، شایسته نسیت که ما شیعیان با برپایی چنین مراسمی دامنه اختلافات را گسترده‌تر و فاصلة میان مسلمانان را بیشتر نماییم.
وحدت و انسجام اسلامی از برترین نعمت‌های خدادادی است، همان گونه که امیرالمؤمنین فرمود: خداوند بر این امت منت نهاده و بین آنها الفت و اتحاد ایجاد کرده که در سایة آن زندگی کنند . به کنف حمایت آن پناهنده شوند. این نعمتی است که احدی نمی‌تواند بهایی برایش بگذارد. زیرا از هر بهایی گران‌قدرتر و از هر چیز پر ارزشی با ارزش‌تر است.(4)
برپایی چنین جلساتی با هر عنوان آتش دشمنی اهل سنت را برمی‌افروزد. آنان را نیز به مقابله به مثل و توهین و هتک حرمت به مقدسات شیعه و احیاناً تعرض به جان شیعیان وا می‌دارد که این قطعاً مورد رضایت امام زمان نیست.
پی‌نوشت ها:
1. مروج الذهب و معادن الجوهر،على بن حسين مسعودى، ج 2، ص 321،ناشر: دار الهجرة، مكان نشر: قم، سال چاپ: 1409، نوبت چاپ: دوم؛ الطبقات الكبرى، ابن سعد كاتب واقدى، ج 3، ص 258، ناشر: دار الكتب العلمية، مكان نشر: بيروت، سال چاپ: 1418، نوبت چاپ: دوم.
2. مسار الشيعة (المجموعة)،الشيخ المفيد، ص 23، سال چاپ: 1406، ناشر: مكتب آية الله العظمى المرعشي النجفي - قم.
3. المصباح، كفعمي، ص511، چاپ: دوم، سال چاپ : 1403 - 1983 م،ناشر: مؤسسة الأعلمي للمطبوعات - بيروت.
4. نهج البلاغه خطبه 192.
بسیاری از بزرگان شیعه براین اتفاق نظر دارند که تاریخ قتل خلیفه دوم 26 یا 29 ذی الحجة سال 23 هـ .ق است.
شیخ مفید در کتاب « مسار الشیعه » آورده است:
در روز بیست و ششم ذی الحجة سال 23 هجری عمر بن خطاب مجروح گردید و در بیست و نهم ماه درگذشت.(2)
هم چنین شیخ ابراهیم بن علی کفعمی در کتابی معروف به مصباح آورده است:
باید دانست که قتل خلیفه دوم در 26 ذی الحجة سال 23 هـ .ق واقع شده است . این مطلبی است که صاحبان کتاب های »، « « طبقات »، « مسار الشیعه »، و ….بر آن تصریح نموده اند، بلکه اجماع شیعه و اهل تسنن نیز بر این است.(3)
اما در شرایط فعلی شادمانی کردن و گرفتن جلسان شادی برای قتل عمر ،صحیح نیست:
نه تنها در شرایط کنونی، بلکه در دوران ائمه معصومین نیز چنین مواردی که در سالروز قتل عمر برنامه و جلسه شادمانی برپا کنند، گزارش نشده است. شیعیان نیز چنین برنامه‌ای نداشته‌اند. چنانچه برخی از شیعیان و نزدیکان ائمه به ناسزاگویی به خلفا می‌پرداختند، اهل بیت با آنان برخورد می‌نمودند.
بر گزاری این مراسم امروزه از طرف عده ای بعضا همراه با کارهای زشت همراه است که مطمئناً بر خلاف دین اسلام و توصیه ائمه اهل بیت (ع) است.
در شرایط فعلی که اسلام بیش از همه زمان‌ها نیاز به اتحاد و انسجام مسلمانان دارد ، شایسته نسیت که ما شیعیان با برپایی چنین مراسمی دامنه اختلافات را گسترده‌تر و فاصلة میان مسلمانان را بیشتر نماییم.
وحدت و انسجام اسلامی از برترین نعمت‌های خدادادی است، همان گونه که امیرالمؤمنین فرمود: خداوند بر این امت منت نهاده و بین آنها الفت و اتحاد ایجاد کرده که در سایة آن زندگی کنند . به کنف حمایت آن پناهنده شوند. این نعمتی است که احدی نمی‌تواند بهایی برایش بگذارد. زیرا از هر بهایی گران‌قدرتر و از هر چیز پر ارزشی با ارزش‌تر است.(4)
برپایی چنین جلساتی با هر عنوان آتش دشمنی اهل سنت را برمی‌افروزد. آنان را نیز به مقابله به مثل و توهین و هتک حرمت به مقدسات شیعه و احیاناً تعرض به جان شیعیان وا می‌دارد که این قطعاً مورد رضایت امام زمان نیست.
پی‌نوشت ها:
1. مروج الذهب و معادن الجوهر،على بن حسين مسعودى، ج 2، ص 321،ناشر: دار الهجرة، مكان نشر: قم، سال چاپ: 1409، نوبت چاپ: دوم؛ الطبقات الكبرى، ابن سعد كاتب واقدى، ج 3، ص 258، ناشر: دار الكتب العلمية، مكان نشر: بيروت، سال چاپ: 1418، نوبت چاپ: دوم.
2. مسار الشيعة (المجموعة)،الشيخ المفيد، ص 23، سال چاپ: 1406، ناشر: مكتب آية الله العظمى المرعشي النجفي - قم.
3. المصباح، كفعمي، ص511، چاپ: دوم، سال چاپ : 1403 - 1983 م،ناشر: مؤسسة الأعلمي للمطبوعات - بيروت.
4. نهج البلاغه خطبه 192.
صفحات: 1· 2
