آتش دل

امام علی (علیه السلام)

بخل ننگ و عار است.

بخل لباس فقر و بینوایی است.

بخل آبرو را بر باد می دهد.

منتخب میزان الحمه ،ج1، ص160

امام خمینی(ره) اهمیت زیادی برای وحدت حوزه و دانشگاه قائل بودند. آنچه در ادامه این مطلب می آید گوشه ای از سخنان ایشان در این رابطه است:

با وحدت این دو قطب متفکر،کشور عزیز به رشد واقعی و ترقی و تعالی حقیقی می رسد. علما و دانشمندان این دو مرکز لازم است کوشش کنند در پیوند دادن این دو قشر عزیز. و باید بدانند که نه دانشگاهی بدون روحانی می تواند به استقلال برسد و نه روحانی بدون دانشگاهی. عزیزان من! اگر اسلام را می خواهید و کشور را، به فرمان خدای متعال گوش فرا دهید و اطاعت کنید که می فرماید: و اطیعواالله و رسوله و لا تنازعوا فتفشلوا و تذهب ریحکم اختلاف و نزاع، شما را به شکست می کشد و قدرت را از شما سلب می کند، و رنگ و بوی شما را در جوامع بشری می برد. واعتصموا بحبل‌الله جمیعا ولا تفرقوا. شما این را بدانید که هدفی که برای اینها هدف صحیح است روحانیت است و قشر دانشگاه و دانشجو. اینها الان وحشت دارند از اینکه دانشجو با روحانی می‌روند، با هم می‌خواهند مربوط بشوند و با هم ائتلاف کنند. این یک وحشتی است الان از برای اینها. ائتلاف این دو قشر یعنی، ائتلاف همه ملت.اینها سالهای طولانی زحمت کشیدند و این دو قشر را از هم جدا کردند، نقشه بود، نه اینکه همین طور من باب اتفاق در دانشگاه، به روحانی فحش می‌دادند و در محیط روحانی، به دانشگاهی. مسئله اتفاقی نبود، مسئله‌ای بود که در گوشها خواندند. هی تمام رسانه‌ها که به خدمت آنها بود، در مقابل روحانیون ایستاد و هی فحاشی کرد. شعرایشان آن شعرها را گفتند: تا آخوند در این مملکت هست، این مملکت درست نمی‌شود مقصد این بود که این دو تا طایفه از هم جدا بشوند، دانشجو پهلوی آخوند ننشیند. اینها را مقابل هم قرار دادند؛ برای اینکه می‌دیدند که اگر اینها با هم باشند، کارشان زار است. حالا هم از آن خیال، اینها منصرف نشدند. شما خیال نکنید که حالا عمال آنها منصرفند. الان هم مثل همان اوایل زمان رضاخان، شروع شده است به حمله کردن به روحانی، در هرجا هست.
شما دو قشری هستید که اگر اصلاح بشوید، اصلاح می‌شود ملتها. و اگر خدای نخواسته شما اصلاح نشوید، یا منزوی بشوید، مملکتتان و کسانی که می‌توانند در مملکت کاری بکنند منزوی خواهند شد، و قدرتهایی که منافع خودشان را از دست داده‌اند به میدان می‌آیند و یک حکومت وجیه‌المله می‌آورند روی کار، و آن حکومت وجیه‌المله تمام چیزهای ما را به باد فنا خواهد داد!»

بر پا داشتن نماز نخستین ثمره و نشانه حکومت صالحان است و در رتبه بعد از آن است که نوبت به زکات ، …  و نیز امر به معروف و نهی از منکر یعنی سوق دادن به نیکیها و باز داشتن از بدی ها می رسد .
امر به معروف هم مثل نماز واجب است ، … اساس جهاد را امر به معروف و نهی از منکر استوار می کند .
امر به معروف و نهی از منکر که موضوع جدیدی نیست . این تکلیف همیشگی مسلمانان است . جامعه اسلامی ، با انجام این تکلیف زنده می ماند . قوام حکومت اسلامی ، با امر به معروف و نهی از منکر است.

اگر جهاد فی سبیل الله و یا امر به معروف و نهی از منکر می کنید و اگر عبادت خدا را انجام می دهید همه ی اینها کار خیر است . این کارها از همه اموری که به ذهن انسان بگذرد ، مثل مال و فرزند و جاه و مقام و دیگر ارزش ها ی گوناگون بهتر است .
اگر به معنای امر به معروف و نهی از منکر و حدود آن برای مردم روشن بشود ، معلوم خواهد شد یکی از نوترین ، شیرین ترین ، کار آمدترین و کارسازترین شیوه های تعامل اجتماعی ، همین امر به معروف و نهی از منکر است و بعضی ها دیگر نمی آیند بگویند « آقا ، این فضولی کردن است . » نه این همکاری کردن است . این نظارت عمومی است . این کمک به شیوع خیر است . این کمک به محدود کردن بدی و شر است . کمک به این است که در جامعه اسلامی گناه ، گناه بماند . بدترین خطرها این است که یک روز در جامعه ، گناه صواب معرفی شود . کار خوب به عنوان کار بد معرفی شود و فرهنگها عوض بشود . وقتی امر به معروف و نهی از منکر در جامعه رایج شد ، این موجب می شود که گناه در نظر مردم گناه بماند و تبدیل به صواب و کار نیک نشود .
مسئله ی امر به معروف و نهی از منکر مثل مسئله نماز است . یاد گرفتنی است . باید بروید یاد بگیرید . مسئله دارد که کجا و جگونه باید امر به معروف و نهی از منکر کرد .
آحاد مردم ، زن و مرد مسلمان ، امر به معروف و نهی از منکر را ، که دو فریضه مهم الهی و جزو چیزهایی است که می تواند در این جهت ، برای ملت ما وسیله ای بسیار مفید و مؤثر باشد . فراموش نکنند و دستگاههای مختلف کشور ، دستگاههای دولتی و انقلابی هم سعی کنند که خودشان را هر چه بیشتر به موازین و اصول انقلابی اسلامی نزدیک کنند
البته امر به معروف و نهی از منکر حوزه های گوناگونی دارد که باز مهمترینش حوزه مسؤلان است . یعنی شما باید ما را به معروف امر و از منکر نهی کنید . مردم باید از آن ها بخواهند . این مهمترین حوزه است . البته این فقط این حوزه نیست . حوزه های گوناگونی دارد در مسئله امر به معروف و نهی از منکر فقط نهی از منکر نیست . امر به معرف و کارهای نیک هم هست .   برای جوان ، درس خواندن ، عبادت کردن ، اخلاق نیک ، همکاری اجتماعی ، ورزش صحیح و معقول ، و رعایت آداب و عادات خوب در زندگی ، همه جزو چیزهای خوب است . نهی از منکر هم فقط نهی از گناهان شخصی نیست . تا می گوییم نهی از منکر فورا در ذهن مجسم می شود که اگر یک نفر در خیابان رفتار و لباسش خوب نبود یکی بیاید و او را نهی از منکر کند . فقط این نیست ، این جزء دهم است .